نصب لوله پلی اتیلن

وارد آمدن آسیب سطحی به لوله پلی اتیلن

فاکتورهای ایمنی اعمال شده بر روی لوله های پلی اتیلن، این امکان را فراهم می کند که بعضی از آسیب های سطحی بر روی سطح بیرونی لوله پلی اتیلن رخ دهد. با این حال، هنگامی که یک سیستم لوله پلی اتیلن  برای توزیع یک گاز قابل اشتعال، و ملاحظات ایمنی مربوط به آن سیستم تعیین شد، یک سیستم کار برای انجام این لوله کشی با لوله پلی اتیلن باید به گونه ای اجرا شود که هدف اصلی آن جلوگیری از بروز آسیب سطحی به لوله پلی اتیلن در مرحله اول اجرای این عملیات باشد.

اکثر آسیب های سطحی که به لوله های پلی اتیلن وارد می شود، در نتیجه انجام عملیات نگهداری، بلند کردن و جابجایی لوله های پلی اتیلن، بین نقطه تولید و محل نصب لوله پلی اتیلن، و با ظهور تکنیک های بدون حفاری حفره در طول انجام فرایند نصب واقعی لوله پلی اتیلن ایجاد می شود.

به منظور جلوگیری از بروز آسیب به لوله های پلی اتیلن در طول ذخیره سازی لوله ها، باید اقدامات احتیاطی ساده ای انجام شود تا از این موضوع اطمینان حاصل شود که لوله پلی اتیلن بر روی زمین صاف و محکم نگهداری شده است، و همچنین، باید این لوله ها از سطح زمین فاصله داشته باشند تا از برخورد هرگونه جسم تیز یا سنگ که باعث فرو رفتن آنها در لوله پلی اتیلن می گردد، جلوگیری شود. هنگامی که قرار است لوله پلی اتیلن در محل انجام کار بلند شود، باید با استفاده از تسمه های الیافی دست باف که در اطراف لوله پلی اتیلن قرار می گیرد بلند شوند و برای بلند کردن لوله های پلی اتیلن به طول 12 متر یا بیشتر نیز، باید از یک تیر بالابر برای گسترش بار استفاده شود تا از افتادن یا لغزیدن لوله پلی اتیلن در طول عملیات بلند کردن لوله های پلی اتیلن جلوگیری شود.

به همین ترتیب، هنگام جابجایی قطعات لوله پلی اتیلن در همجوشی لب به لب در اطراف محل کار، باید از غلتک‌های لوله پلی اتیلن یا چرخ های جابجایی برای انتقال لوله پلی اتیلن استفاده شود تا در حالی که لوله پلی اتیلن به سمت ناحیه ای کشیده می شود، که باید در آن مکان نصب شود، از افتادن لوله های پلی اتیلن بر روی زمین نیز جلوگیری می شود.

میزان مجاز برای بروز آسیب های سطحی اجتناب ناپذیر در لوله های پلی اتیلن، به میزان 10 % حداقل  ضخامت دیواره لوله پلی اتیلن در نظر گرفته شده است. معمولاً مشخصات لوله های پلی اتیلن بوسیله میزان قطر و SDR آنها بر روی خط چاپ لوله نشان داده می شود و بنابراین، محاسبه ضخامت دیواره لوله پلی اتیلن، در محل کار و قبل از انجام بازرسی امکان پذیر است. ضخامت لوله پلی اتیلن، طبق فرمول زیر محاسبه می شود:

• حداقل ضخامت دیواره لوله پلی اتیلن =SDR/ قطر خارجی لوله پلی اتیلن

ابزارهای استاندارد برای اندازه گیری عمق آسیب ایجاد شده با استفاده از ابزارهای تهیه شده توسط ارائه دهندگان ابزارسازی صنعتی (شرح بیان شده: نشانگر اندازه گیری آسیب عمق برای لوله های پلی اتیلن) در دسترس است. معمولاً این نوع ابزار بر اساس اصل اندازه گیری اطلاعات مربوط به لوله پلی اتیلن که در مجاورت ناحیه آسیب دیده است، عمل می کنند، سپس این ابزار، ناحیه آسیب دیده از لوله پلی اتیلن را اندازه گیری می کنند. همچنین، تفاوت بین این دو اندازه گیری، عمق واقعی میزان آسیب ایجاد شده در سطح لوله است و در مورد این آسیب می توان بر اساس معیارهای ضخامت دیواره لوله پلی اتیلن به میزان 100 % اظهار نظر کرد.

تنها تغییر این اصل، استفاده از لوله های پلی اتیلن چند لایه قابل پوسته ای شدن مانند  لوله پلی اتیلن نوع ProFuse است. در مورد این لوله های پلی اتیلن، باید گفت که لایه پوست لوله پلی اتیلن به عنوان لایه در معرض آسیب و برای تعیین میزان آسیب وارد شده به پوسته لوله پلی اتیلن در نظر گرفته می شود، و در این شرایط اندازه گیری پوسته لوله ضروری نیست. تنها فاکتور مورد نیاز برای انجام بررسی لایه پوست لوله پلی اتیلن در جایی است که پوسته لوله پلی اتیلن سوراخ شده است و در این مورد، معیار 10 % به عنوان میزان طبیعی برای آسیب رسیدن به دیواره لوله پلی اتیلن اعمال می شود که ضخامت لوله پلی اتیلن، ضخامت زیر پوسته لوله پلی اتیلن اصلی است.

بارگذاری کششی

در طول نصب لوله پلی اتیلن با استفاده از تکنیک های بدون حفاری حفره، مانند وارد کردن لوله پلی اتیلن  (با کشیدن/جابجایی بوسیله دستگاه کشنده)، یا حفاری در جهت افقی، نیروهای کششی بر روی لوله پلی اتیلن بکار می روند و در بعضی از موارد نیز این نیروها می توانند قابل توجه باشند. نکته مهم در اینجا، این است که این نیروهای کششی نباید از مقدار نیروهای توصیه شده توسط تولید کنندگان لوله پلی اتیلن بیشتر شوند و به عنوان یک قاعده کلی به نام قاعده شست دست، نیروهای کششی لوله پلی اتیلن باید با استفاده از حداکثر نصف حداقل قدرت تسلیم مواد لوله پلی اتیلن، محاسبه شوند. با محدود کردن این نیروهای کششی، لوله پلی اتیلن تحت بار، تحت کشش  قابل توجهی قرار نخواهد گرفت و به همان اندازه به نقطه ای که آسیب پلاستیکی (تسلیم) لوله پلی اتیلن رخ دهد، کشیده نخواهد شد.

همچنین، تجهیزات مناسب باید به گونه ای انتخاب شوند و در محل کار مورد استفاده قرار بگیرند که بارهای وارد شده به لوله پلی اتیلن را به حداکثر مقادیر مندرج در جدول زیر محدود کنند. توجه داشته باشید؛ برای کاربردهای HDD که در آن لوله پلی اتیلن به مدت بیش از 1 ساعت تحت یک نیروی کششی قرار می گیرد،  ضریب کاهش حد مجاز به میزان 0/8 باید به مقادیر مندرج در جدول زیر اعمال شود.

طراحی و بازسازی مجدد کانال برای نصب لوله پلی اتیلن

کلیه حفاری ها در کشور انگلستان، باید مطابق با قانون جاده جدید و فعالیت های خیابانی (NRSWA) مصوب 1991 انجام شود و طراحان، ناظران محل انجام کار و فعالیت کنندگان در این زمینه،، باید با کاربرد عملی الزامات این قانون آشنا باشند.

به طور کلی، عرض گودبرداری برای قرار دادن لوله پلی اتیلن باید دارای حداقل ابعاد سازگار با روش های کاری ایمن و کافی برای امکان نصب با کیفیت لوله پلی اتیلن و اتصالات آن باشد. معمولاً، برای استقرار لوله های پلی اتیلن، حداقل عرض گودال، برابر با قطر بیرونی لوله به اضافه 300 میلیمتر اضافه، در نظر گرفته می شود،  اگرچه در جایی که عملیات اتصال لوله پلی اتیلن انجام می شود، ممکن است عرض این گودال به گونه ای افزایش پیدا کند که امکان استفاده از ابزار در داخل گودال را فراهم کند. همچنین، عمق این گودال باید به اندازه ای باشد که مطابق با الزامات عمق پوشش لوله پلی اتیلن باشد؛ عمق پوشش توصیه شده برای اجرای شبکه گاز با استفاده از لوله پلی اتیلن نیز به میزان 600 میلی متر بالاتر از بلندترین ارتفاع لوله پلی اتیلن اندازه گیری می شود.

در جایی که حفاری های حفره برای نصب لوله پلی اتیلن، در بخش های جدا شده برای ساده نمودن عملیات قرار دادن لوله پلی اتیلن انجام می شود (به عنوان مثال، لوله پلی اتیلن جدید در داخل لوله فلزی قدیمی که در نظر است رها شود، قرار می گیرد)، طول حفاری حفره مورد نظر باید به اندازه کافی باشد تا لوله پلی اتیلن در هنگام وارد شدن به حفره خم شود و در لوله فلزی رها شده، قرار بگیرد و همچنین، طول لوله پلی اتیلن باید به اندازه کافی باشد تا بعداً این امکان وجود داشته باشد که لوله پلی اتیلن صاف شود و به سیستم لوله کشی موجود متصل شود. به عنوان یک راهنمایی برای انجام عملیات خمش سرد لوله های پلی اتیلن، باید گفت که حداقل شعاع خمش برای لوله های پلی اتیلن، 45 برابر قطر خارجی لوله پلی اتیلن در نظر گرفته می شود.

در خاک های یکنواخت و نسبتاً نرم دانه ای و بدون سنگ های معدنی سخت و بزرگ، یا سایر اجسام سخت، در جایی که می توان حفره ایجاد شده را به راحتی به یک سطح یکنواخت تبدیل کرد تا یک محل صاف و یکنواخت برای استقرار لوله پلی اتیلن در تمام طول کانال فراهم شود، این امر مجاز است که لوله پلی اتیلن به صورت مستقیم بر روی انتهای تراشیده شده این کانال قرار بگیرد. همچنین، این موضوع نیز واضح است که برای انجام هر اتصال لوله پلی اتیلن در حفره، مقداری اصلاح موضعی و تراشیدن اضافی حفره ضروری است تا این اطمینان حاصل شود که  لوله پلی اتیلن به درستی در تمام طول خود نصب می شود. اگر خاک محلی حفره به غیر از خاک معمول آن باشد، آنگاه مواد اضافی آن حفره باید تا عمق 100 میلی‌متر برداشته شود و مواد لازم برای بستر انتخاب شده ریخته شود تا یک لایه بستر مناسب برای استقرار لوله پلی اتیلن تشکیل شود.

اطراف لوله پلی اتیلن، به طور مؤثر عنصر پایه بازسازی کانال حفر شده را تشکیل می دهد و پشتیبانی کافی از لوله پلی اتیلن را برای انتقال بارگذاری های استاتیکی و دینامیکی، با استفاده از ساختار خاک بالای لوله پلی اتیلن فراهم می کند. همچنین، مواد مناسب برای ایجاد بستر و اطراف لوله پلی اتیلن، شامل شن بدون زهکشی، شن نخودی شکل، خاک های با ماهیت شکننده، و مواد مناسب دست ساز، یا مواد بازیافت شده درجه بندی شده ای است که هنگامی که در لایه های خاک موجود در کانال فشرده می شوند نیازهای مورد نظر نصب کننده لوله پلی اتیلن و همچنین، الزامات مقامات مربوط به بزرگراه ها را تأمین می کنند. سپس، خاک اطراف لوله پلی اتیلن باید ریخته شود، و به صورت دستی فشرده شود تا به ضخامت لایه ای که بیش از 250 میلی متر بالاتر از بلندترین ارتفاع لوله پلی اتیلن نباشد، برسد. خاک در بالای این زمین نیز باید مطابق با استاندارد NRSWA، که در نمودارهای زیر نشان داده شده است، مجدداً تسطیح شود.

خاک محلی